Sport (w szermierce)

См. также в других словарях:

• kosz — I m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «rodzaj naczynia, różnego kształtu i wielkości, wykonanego z rozmaitych materiałów, używanego do noszenia, przechowywania, mierzenia czegoś; koszyk» Kosz wiklinowy, blaszany. Kosz do bielizny, do śmieci. Kosz… …   Słownik języka polskiego

• tercja — ż I, DCMs. tercjacji; lm D. tercjacji (tercjacyj) 1. druk. «stopień czcionki o wielkości szesnastu punktów typograficznych» 2. muz. «różnica wysokości dwóch dźwięków, z których drugi dźwięk w stosunku do pierwszego znajduje się na trzecim… …   Słownik języka polskiego

• wypad — m IV, D. u, Ms. wypadadzie; lm M. y 1. «udanie się dokądś na krótki czas; krótkotrwała wycieczka, wyprawa» Kilkugodzinny wypad na wieś. Niedzielny wypad poza miasto. Wypad do teatru. Zrobić wypad do miasta, do lasu. 2. «niespodziewane uderzenie,… …   Słownik języka polskiego

• baraż — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów sport. «w szermierce: walka dodatkowa między zawodnikami mającymi jednakową liczbę wygranych walk, decydująca o kolejności miejsc; dogrywka» Stanąć do barażu. Zwyciężył po barażu. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• estokada — ż IV, CMs. estokadaadzie; lm D. estokadaad sport. «w szermierce: trudny do odparcia cios, polegający na tym, że ostrze szpady przechodzi pod ramieniem przeciwnika» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• finta — ż IV, CMs. fintancie; lm D. fint sport. «w szermierce: ruch pozorny, wykonany dla zmylenia przeciwnika i ułatwiający wykonanie ruchu istotnie zamierzonego» Denerwować przeciwnika fintami. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• flesz — I m II, D. a a. u; lm M. e, D. ów ( y) sport. «w szermierce: błyskawiczny atak, polegający na wyrzucie całego ciała do przodu i pchnięciu lub cięciu» ‹ang.› II m II, D. a a. u; lm M. e, D. ów ( y) fot. «lampa wyładowcza wytwarzająca duży strumień …   Słownik języka polskiego

• fleszować — ndk IV, fleszowaćszuję, fleszowaćszujesz, fleszowaćszuj, fleszowaćował, fleszowaćowany sport. «w szermierce: błyskawicznie atakować» …   Słownik języka polskiego

• kwarta — ż IV, CMs. kwartarcie; lm D. kwart 1. «dawna miara ciał płynnych i sypkich równa jednemu litrowi; czwarta część garnca; blaszane naczynie o takiej pojemności» Kwarta blaszana. Kwarta wody. Kwarta orzechów. Pić wino, piwo, wodę kwartami. 2. blm… …   Słownik języka polskiego

• kwinta — ż IV, CMs. kwintancie; lm D. kwint 1. muz. «interwał prosty, w którym wyższy dźwięk jest w stosunku do niższego piątym stopniem w podstawowym szeregu dźwięków» ◊ pot. Spuścić nos na kwintę «stracić humor, posmutnieć, zmartwić się» 2. sport. «w… …   Słownik języka polskiego

• manszeta — ż IV, CMs. manszetaecie; lm D. manszetaet 1. «opaska zakładana pacjentowi na rękę lub nogę w czasie dokonywania różnych zabiegów» Manszety uciskowe. 2. sport. «w szermierce: uderzenie przeciwnika bronią w spód ręki» 3. techn. «rodzaj pierścienia… …   Słownik języka polskiego